Domus Ekklesiae
Wprowadzenie.
Historia powstania Domus ecclesiae
Pierwsze wczesnochrześcijańskie budowle nie wyróżniały się pośród innych lokalnych budynków. Wierni zbierali się w prywatnych domach, przekazywanych przez wyznawców na użytek wspólnoty. Pierwsze budowle chrześcijańskie o założonej funkcji sakralnej zaczęły prawdopodobnie powstawać około 180 rokui używano dla nich określenia Domus Ekklesiae.
Choć Bóg zaprasza nas do włączenia się w jego święty Lud, to nie czyni tego za nas, pozostawiając decyzję w naszych rękach. Uczniem Jezusa jest ten, kto usłyszał Jego wezwanie, porzucił swoje dotychczasowe życie, odwrócił się od martwych uczynków i wkroczył w Jego ślady. Inspiracją i pomocą w tym dziele jest Duch Święty. Gdy odpowiadamy na to wezwanie wiarą stajemy się synami i córkami Boga, Jego dziećmi. Wezwani jesteśmy wówczas do trwania w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie (Dz 2:42).
Dzielmy się wiarą radośnie, ale również odpowiedzialnie, w trosce o tych, którzy kroczą obok nas.
Zasady wiary Kościoła Ewangelicznego Domus Ekklesiae
Wierzymy w:
Nieomylność i wystarczalność Pisma Świętego, jako Słowa Bożego stanowiącego jedyny, werbalnie natchniony przez Boga autorytet w sprawach wiary i życia. Pismo Święte składa się z 66 ksiąg, zawartych w Starym i Nowym Testamencie (2Tym 3:16-17; 2Pt 2:19-21).
Jedynego Boga odwiecznie istniejącego w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Jezusa Chrystusa, Boga objawionego w ciele, poczętego z Ducha Świętego, narodzonego z Marii dziewicy, jego bezgrzeszne życie i odkupieńczą śmierć na krzyżu za grzechy świata, Jego zmartwychwstanie, wniebowzięcie o powtórne przyjście.
Zbawienie grzesznego człowieka przez wiarę w odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa, z łaski niezależnie od uczynków (J. 3:1)
Konieczność nawrócenia się, pokuty za grzechy, odrodzenia przez Słowo Boże i Ducha Świętego, przyjęcie chrztu wiary przez zanurzenie oraz uznanie, że miłość Boga i bliźniego jest podstawą życia chrześcijańskiego.
Ducha Świętego, dokonującego duchowego odrodzenia człowieka, zamieszkującego w nim i uzdalniającego go do świętego życia i służby. Chrzest w Duchu Świętym ma miejsce zawsze w tym samym czasie (Rz. 8:9, 1 Kor. 12:13, Gal. 3:26-28).
W powszechny, apostolski Kościół, do którego należą nawróceni i odrodzeni wszystkich wieków, ze wszystkich narodów. Kościół jest oblubienicą Chrystusa. Chrystus jest Głową i Panem Kościoła, zbudowanego na fundamencie apostołów i proroków (Ef. 2:20). Celem Kościoła jest głoszenie Dobrej Nowiny i czynienie uczniami wszystkie narody (Mat. 28:19-20).
Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących (1 Pt 2:9-10).
Aktualność Wieczerzy Pańskiej pod dwiema postaciami, chleba i wina, jako pamiątki ofiary Pana Jezusa Chrystusa.
Powszechne zmartwychwstanie i życie wieczne jako dar Bożego miłosierdzia oraz wieczne potępienie jako wyraz Bożej sprawiedliwości.
Wierzymy w rozdzielność duszy,ducha i ciała.Ps 16:9-11
Wyznanie wiary (381r)
Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego,
który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.
Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego,
Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało.
On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.
I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.
Ukrzyżowany również za nas pod Poncjuszem Piłatem poniósł mękę i został pogrzebany.
I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo.
I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca.
I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a królestwu Jego nie będzie końca.
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca (i Syna) pochodzi.
Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków.
Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenia grzechów. Amen.
