Epistrofe

Pierwsze wczesnochrześcijańskie budowle nie wyróżniały się pośród innych lokalnych budynków. Wierni zbierali się w prywatnych domach, przekazywanych przez wyznawców na użytek wspólnoty. Pierwsze budowle chrześcijańskie o założonej funkcji sakralnej zaczęły prawdopodobnie powstawać około 180 roku i używano dla nich określenia Domus ecclesiae.Listy Pawła oraz Dzieje Apostolskie przynoszą wzmianki o tym, że pierwsi chrześcijanie spotykali się w prywatnych domach należących do rodzin chrzescijaniskich. Używane greckie określenie kat’oikon ekklēsia (kościół domowy) dokladniej ekklesia z gr. „zgromadzenie”.Dom zgromadzenia,ma odpowiednik żydowskiej synagogi.Słowo synagoga odpowiada hebrajskiemu bejt kneset dom zgromadzenia – obiekt będący miejscem spotkań,m.in. w celu czytania Tory.
Domus ecclesiae zostały znalezione głównie we wschodniej części Cesarstwa. Wyjątkowe znaczenie ma domus ecclesiae w Dura Europos. Miasto to zostało zrównane z ziemią w 256 AD i nigdy nie odbudowane. Miasto zostało odkryte przez archeologów w 1920, religijne budynki są dobrze zachowane.Domus ecclesiae zostało znalezione też niedaleko portu w Palmyrze, a dzięki freskom pochodzącym z roku 232 można określić jako jeden z najstarszych kościołów na świecie.
Jezus, zakładając Kościół, zwracał uwagę na potrzebę duchowego kultu, który może być sprawowany w dowolnym miejscu. Ostatnią Wieczerzę spożył On ze swymi uczniami w domu, sali na górze, zwanej także Wieczernikiem (por. Mk 14, 15; Łk 22, 12). Wieczernik stał się jakby pierwowzorem dla późniejszych pomieszczeń przeznaczonych na spotkania liturgiczne.
Z różnych fragmentów pism Pawłowych dowiadujemy się, że chrześcijanie spotykali się w domach prywatnych, udostępnianych wspólnocie prawdopodobnie przez zamożniejsze rodziny(por. 1 Kor 16, 19): „Pozdrawiają was Kościoły Azji. Pozdrawiają was serdecznie w Panu Akwila i Pryscylla razem ze zbierającym się w ich domu Kościołem”; Rz 16, 3.5: „Pozdrówcie współpracowników moich w Chrystusie Jezusie, Pryskę i Akwilę… Pozdrówcie także Kościół, który się zbiera w ich domu”; Kol. 4, 15: „Pozdrówcie braci w Laodycei, zarówno Nimfasa, jak i Kościół (gromadzący) się w jego domu!”; Flm 1, 1-3: „Paweł, więzień Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz brat, do Filemona umiłowanego, naszego współpracownika, do Apfii, siostry, do naszego towarzysza broni Archipa i do Kościoła (gromadzącego) się w tym domu”
Sam wyraz „Kościół” pochodzi z języka staroczeskiego, a jego etymologia sięga łacińskiego castellum (miejsce obwarowane, zamek, twierdza). Biorąc jednak pod uwagę znaczenie, to „Kościół” jest odpowiednikiem greckiego słowa ekklesia i oznacza „zawołanie”. Jest ono określeniem zgromadzenia ludu, a w Starym Testamencie (w przekładzie greckim) pojawia się w odniesieniu do zgromadzenia ludu przed Bogiem pod górą Synaj, gdzie naród wybrany otrzymał Prawo. Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie, aby podkreślić ciągłość i kontynuację Przymierza z Bogiem, określiły się właśnie jako ekklesia.
Oikos ekklesias to zazwyczaj niewielka grupa ludzi spotykająca się na zgromadzeniach religijnych w domu któregoś z jego członków, nie są związanych z żadną konkretną denominacją choć teologicznie mogą być mniej lub bardziej powiązane z różnymi denominacjami.Domowe zbory unikają denominacyjnych określeń ich wspólnoty, nie są zarejestrowane prawnie jako Kościół czy związek wyznaniowy. W swoim nauczaniu deklarują opieranie się na Biblii. Praktykują chrzest oraz pamiątkę Wieczerzy Pańskiej.
Człowiek, który jest narodzony na nowo lub odrodzony, wierzy, że Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem, który może wyjednać przebaczenie jego duszy, a poza Nim nie ma żadnego zbawiciela.Stara się żyć zgodnie z wolą Bożą, czynić to, co podoba się Bogu i unikać tego, czego Bóg nienawidzi.
Wybór tego, w co będziesz wierzyć, to nie to samo, co wybór dziesięciu ulubionych książek.Jezus powiedział: „Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (Jan 14:6).